عیدتون مبارک اومد باشه

 خیلی وقت دلم می خوادازابراهیم منصفی ینویسم انسانی که ساختیه اعتقادات پاک ومعصومانه ی بودوبا همونافرو ریخت.

 اصولا برای من آدمای که یاد می گرن خودشون باشن وواسش تلاش می کنن با ارزشن واینکه ابراهیم منصفی با زبونه خودمونیش همیشه خودشه خیلی واسه ام لذت وارزش داره واسه همین ام برای عیدنتون چیزی با ارزش تر ترانه های ابرام برام نبود با هم می ریم  ..  . .

خ ی ا ل

واخ مگ بهاراتا,غصه انم کمترابوت

ای دل غم پرست م یه ذره بی غمتر ابوت

واخ مگ بهار ابوت یه فصل بی نظیر اتا

مهر محبت و صفا تو هر نگاهی گیر اتا

اشکفتن رازقی و مستی بلبل یه طرف

شعرن حافظ از یه را آوازسمبل یه طرف

صدای شوگیرگَکُن اتوگزٍُن گلکنی

چطو ابوت از ای همه یادن خاش دل بکنی

صبا وپس صبام اگه مث دوش وپرپربشت

آدم تو اوج آرزو جون نبوده پیر بشت

چه حاصل ایشه زندگی وختی که فرجم اتنبو

مث مروک اَبین بری نشنی ونم اتنبو

واین واسه دوست عزیرم (جان مریم )که عاشق ابرامه ومنم عاشق . .

لبخند

خشا فصلی که دور از غم

همه ک شنه واشنه

دست وا دست سایه وا  سایه

شا رفته خنه واخنه

خزن زرد ایسالن نوبتی تمنن

بهار از راه ارسیدن زندگی چه جنن

بیاین وا هم بشیم یاور

همه همراه وهم باور

دلن راه شبش وا هم

جدا نبوت دل از دلبر

خزن زرد ایسالن نوبتی تمنن

بهار از راه ارسیدن زندگی چه جنن

بدو پیشم بدو پیشم

بدو ای نوشم ونیشم

بدو ای آخرین عشقم

دوا  دار دل ریشم

خزن زرد ایسالن نوبتی تمنن

بهار از راه ارسیدن زندگی چه جنن

م وت وا یه زبون حر ف ازنیم مه تو بلبلک یک چمنینیم

ت م ای م ت ام ما یکیکیم بی خ تو چشمون هم گور اکنیم

وحال نوبت اولین شعر85م

لالایی های خواب دار از روی لب های مردانِ سیر شده از پستانِ مرده زنان مانده از فشاری خونی

مگس های گیج ازرویی مرده شده جنینی با ناف آویزان از وسط این جای پامتولدشده اَم پشت کرده از چشمانش آتش شروع بشاشد

وسط ستارهای جفتکی

 جای پاهای ابرهیم از وسط جربخورد دونیم نزدیک شویم به هم لبهایت را که بگیرم بزرگ شده ایم د ی د ی

 وسط ظهری با بوی تایرهای سوخته با همین چشمان که آتش می کشدپدرانت ر ا . . . . خواب زیتونی برای تو وچشمانِ عاشق ِ کشتهِ شده زیرگنبد....

ازروی تایرهاکه بپریم بازی چهارشنبه ها وفاصله چشمانت از پشت دود خورده    لنگی از پا                   دید نشود زیتون