وفقط پاهایم مور مور می کند.

انگار ساعت نمی فهمند اینها.ساعت ها بود سخت کار می کردند. رژه طولانی ونفس گیری بود. از پشت کتاب ها آمده بودند پشت کتابخانه آب گرفته بود  

به گمانم از سیفونه دستشویی همسایه بقلی بود.درست پشت کتابخانه قلمبی زده بود بیرون. وهمه مورچه ها آنجا به دنیاآمدن از وسط شکاف باریک دیوار! 

 اولش یه چیز سفید بودن چیز سفیدکوچلو من این چیز سفید را بارها دیده بودم بالا کتاب ها چیز سفید شفاف کوچلو بدون هیچ نقطه سیاه وکدری 

 اماشبها که می شودیعنی از ۱۲تا بیشتر شب که میشود دیوار سیاه می شوداز پشت هم می‌ آیند توی آغوش هم  روی هم  همه سیاه می شود سیاه یک دست ومخملی تخت را کول می کنند ومی برن.من خابم وفقط پاهایم مور مور می کند.