نامه دوم ؛برسد به مرد سبز دم کفشداری

بوی گس نرگس را خوب می فهم .جمکران که آمدم  یادته! 

 گفتن تو ته چاهی   ونامه ها را خوب می خانی

 قیافه هم که نگیرم  باورم بود سر آن کوه که بزهای زیادی قربان شدن چشم های بسته زیادی به تو رسیدن. 

من تازه بودم ونفس تر تازهی هم داشتم در باز دم هوا   

حالا 

 هوای دلم خوش نیست   دلی نیس!  خالی  

وسر به دیوار که می کوبم چیزی هم ندارم از کلمه   بیای ونیای  پرتی حواس است ودستهایم  آنقدرجان ندارن که منتظر چیزی باشن.  

. 

. 

.

راستی جواب نامه ات هم نرسیده پست چی هر صب در می زندو من خاب ام . 

 ...